Leeslijst met data in 2021
Bij elke schrijver en het te lezen boek is een hyperlink toegevoegd naar een biografie van de schrijver en een boekbespreking.
Leesprogramma 2021
24-01-21 vervallen ivm coronaregels
07-03-21 René: Sandro Veronesi , boek: De Kolibrie:
18-04-21 Wouter: Jiri Weil, boek: Mendelssohn op het dak
30-05-21 Anna: Douglas Stuart, boek: Shuggie Bain
11-07-21 July: Tamsin Calidas boek: Ik ben een eiland
05-09-21 Jaap: Ian Mc Ewan, boek: Boetekleed
17-10-21 Mieke: Nazanine Hozar, boek Aria,voorleessessie Nazanine Hozar op YouTube
28-11-21 Debby: Edna Ferber, boek Het purperen land en Maarten ’t Hart op YouTube over dit boek
Bij 24-01-21
In eerste instantie was er gekozen voor Stefan Hertmans met zijn boek De Opgang. Luister ook eens naar deze podcast. Volgens René is ‘De opgang’ een prima boek, maar leent het zich niet goed om te bespreken in een leesclub. Vandaar de ommezwaai naar Sandro Veronesi’s ‘Kolibrie’.
Bij 18-04-21: Elaine liet ons, tijdens onze teammeeting, een toepasselijk gedicht horen van Octavio Paz het gedicht: DE UITROEP
‘DE UITROEP’
Roerloos
Niet op de tak
In de lucht
In het moment
De kolibrie
Bij 30-05-2021
Het was weer een vruchtbare vergadering, ook al konden wij wederom niet bij een van ons op bezoek. Het werd dus weer een vergadering via Videobellen, Google Meet dit keer. Wij worden er nog eens bedreven in. Het boek is bij ons allen heel goed gevallen. Weer een boek over WO II, maar heel aangrijpend en rauw beschreven. Heel beklemmend. Jaap gaf ter afsluiting nog een paar dichtregels mee van Leo Vroman uit het gedicht Vrede.
Vrede:
Kom vanavond met verhalen
hoe de oorlog is verdwenen
en herhaal ze honderd malen:
alle malen zal ik wenen.
Nog een paar citaten uit dit gedicht:
Ik heb nooit een geheugen gehad. Ik mis het ook niet.[1]
Eerlijk duurt wel vaak het langst, maar verliest het van de angst.
Wie pijn beschouwt als dure plicht, mag lachen met een dood gezicht.
Liever heimwee dan Holland.
Vroman dichtte weinig over zijn Joodse achtergrond, maar soms wel:[bron?]
Ik Joods?
Ja Heer, hier zitten wij met halfgebakken heren
extremen onder joden, katholieken,
islamieten en andere geesteszieken,
en de zachtgelovige heeft niets meer te beweren.
Zo kweekt elke groep gewonde wanden,
en zo krijgt ieder geloof verharde randen,
waar blindheid niet gezien wordt als gemis
en gepreekt wordt uit gescheurde tanden,
terwijl ik geloof dat alles heilig is.
Bij 30-05-2021
Na afloop van de bespreking heeft Elaine een toepasselijk gedicht gezongen over Schotland: gedicht over Schotland, Will Fyfe
I belong to Glasgow
De tekst luidt:
I belong to Glasgow
Dear old Glasgow town
Well what’s the matter with Glasgow
For it’s goin’ ‘roon and ‘roon
I’m only a common old working chap
As anyone here can see
But when I get a couple of drinks on a Saturday
Glasgow belongs to me
One or two pals o’ my ain
We went into a hotel and we did very well
Then we came out once again
Then we went in tae another
And that’s the reason I’m fu’
We had six deoch and dorus and then sang a Listen, I’ll sing it to you
And saving a shilling or two…
Bij 28-11-2021
Een zware bijeenkomst dit keer. Een paar dagen eerder waren we aanwezig bij de begrafenis van ons leeskringlid: Jaap Boerdam. Volkomen onverwacht is hij overleden aan een hartstilstand. We zijn geschokt door dit overlijden en herdenken Jaap ook tijdens onze bijeenkomst. Vaak lezen we een boek waarbij we dan denken: ‘Wat zal Jaap ervan vinden, weer een prachtig verhaal voor een film?’ Jaap dacht in beelden, schreef columns en tekende zelf. Ook bij het boek dat we vandaag bespraken, kwam die beeldende gedachte van Jaap weer bij ons op. Laat dit boek nou ook al drie keer verfilmd zijn geweest … Wat zou hij er in gedachten van gemaakt hebben?
Voordat we aan de boekbespreking begonnen, hebben we Jaap middels uitspraken door en over hem en met het voorlezen van diverse gedichten, herdacht. Hieronder staan ze:
Anne-Renée had het volgende gedicht meegenomen dat eigenlijk door Irene zou worden voorgedragen, maar zij lag helaas met longontsteking in bed. Het gedicht is te vinden via de volgende link: Wanneer de lente komt
En als ik er dan niet meer ben
Zullen de bloemen net zo bloeien
En de bomen zullen niet minder groen zijn
Dan het vorig voorjaar
De werkelijkheid
Heeft mij niet nodig
Een enorme vreugde
Bij de gedachte
Dat mijn dood volstrekt onbelangrijk is
Als ik wist dat ik morgen zou gaan
En het was overmorgen lente
Zou ik tevreden gaan
Omdat het overmorgen lente was
Als dat haar tijd is
Wanneer dan zou ze moeten komen
Tenzij op haar tijd
Ik hou ervan
Dat alles werkelijk is
En alles zoals het moet zijn
Ja daar hou ik van
Omdat het zo zou zijn
Ook als ik er niet van hield
Daarom als ik nu ga
Ga ik tevreden
Want alles is werkelijk
En alles is zoals het moet zijn
Je mag bidden boven mijn kist
Als je dat wilt
Je mag zingen en dansen
Ik heb geen voorkeur
Voor wanneer ik toch geen
Voorkeur kan hebben
Dat wat zal zijn
Wanneer het zijn zal
Zal het zijn dat wat het is
Openlijkheid
Hier zijn we, minnend en naakt,
alleen de oogleden dekken ons toe.
Mooi voor elkaar -volmaakt-
liggen we samen, diep in de nacht.
Maar zij weten het al, weten het zeker
de vier hoeken en de kachel als vijfde,
op de stoelen lijken schaduwen gezeten,
rond een tafel die veelzeggend zwijgt.
De thee weet waarom ze afgekoeld
in de halflege kopjes blijft staan.
Swift heeft alle hoop verloren,
niemand zal hem nu nog openslaan.
En de vogels? Niets blijft je bespaard:
gisteren las ik in de lucht hun groet.
Brutaal schreven ze daar openlijk
de naam waarmee ik jou altijd roep.
En de bomen? Ik vraag je: wat kan
al hun gefluister betekenen?
Je zegt: daar weet de wind alles van.
Maar hoe kan de wind van ons weten?
Een nachtvlinder vloog door het raam
en met zijn ruige vleugels wiekend
komt en gaat hij, komt en gaat,
koppig ruisend boven ons.
Hij ziet veel meer dan wij misschien,
snel en scherp is zijn insectenblik.
Ik had niets vermoed, jij niets gezien
onze harten lichten ver het donker in.
Het volgende gedicht dat Cathalijne voorlas, heet:
Vereeuwiging
Ze vrijden onder de hazelaar,
onder zonnetjes van dauw,
met klevend in hun haar
verdorde bladeren en zand.
Hart van de zwaluw,
erbarm je over hen.
Ze knielden bij het meer,
kamden er hun lokken schoon,
de vissen zwommen aan
in fonkelend sterpatroon.
Hart van de zwaluw,
erbarm je over hen.
De bomen in spiegelbeeld
waren op golfjes gezeten.
Zwaluw, maak dat ze dit
hun hele leven niet vergeten.
Zwaluw, door der wolken,
anker van de lucht,
vervolmaakte Icarus,
rok die ten hemel vaart,
zwaluw, schoonschrijfkunst,
wijzer die de tijd niet kent,
vroegste vogelgothiek,
scheeloog in de hemelen,
zwaluw, spitse stilte,
vrolijke rouw,
geliefdenaureool,
erbarm je over hen.
Wouter en Elaine zijn zelf aan het schrijven gegaan:
Voor Jaap
Midden in ’t leven
Nog zoveel te geven
Idee en plannen te over
In één keer voorbij
Voor ons was je een kei
Enig in je soort
We zetten het leven
Met jou in gedachten voort
Achter gevoelens van verdriet
Schuilt een glimlach van herinneringen …
Elaine las een gedicht van Jules Deelder voor dat ook te beluisteren is via de volgende link: Ons gaan is een komen. Jules Deelder leest het zelf voor:
Ons gaan is een komen
Ons komen een gaan
De zin van het leven
is dat we vergaan
De wereld van iedereen
Niemand de baas
Het heden is eeuwig
Alles is waar
God of Jehova
Allah Jahweh
De één is de ander
De ander de één
Ontsteekt uw geweten
Kijkt om u heen
Het lot dat we delen
laat niemand alleen
Omdat we ook graag wat beeldmateriaal van Jaap wilden hebben, heeft Mieke op ons verzoek een aantal foto’s van Jaap’s Facebookpagina gekopieerd en apart aan de leeskringvrienden gestuurd.